Limot na Paalala

Dangal ng aking malawak na mundo

Tinig na kinilala at ilang beses ng nagpatotoo

Sa kabila na ang bansa’y may mabagal na progreso

Ay ang patuloy na pamamayagpag nito sa kabilang ibayo

Wikang nakisama sa ilang ulit na pananakop

Hinubog ng panahon at walang humpay na sinusubok

Likas na matiisin, magiliw at kilalang masinop

Dungisan man ng iba’y hinding hindi tumitiklop

Ngayong modernong panahon, unti-unti din itong naglalaho

Maging sa mga mag-aaral ngayon ay nais itong itago

Ultimo aking gobyerno ay ang napag-alaman kong pasimuno

Sa planong pag-alis sa kolehiyo ng wikang Filipino

Paglipas ng panahon, darami narin ang magpapatupad

Ngayong pa nga lang na pati magulang, ingles ang nais gamiting pang-lahad

Para umano ito sa mga walang kamuwang-muwang na henerasyon

Na sa simula pa lamang ay gagamit na ng wikang panakop ng mga nasyon

Nasan na nga ba ang mga makabayan!?

Pikit mata nalang ba tayo’t magbubulag-bulagan?
Oo, kailangan nating gumamit ng banyagang wika

Pero ang kumalimot dito’y tunay na hindi kaaya-aya

“Masahol pa sa malansang isda”, nakalimutan niyo na ba!?

Sa tayog ng lipad niyo, sana’y inyong maalala

Na ang wikang kinahihiya niyo ay minsan ng nagdusa

Dahil ito’y umaruga sa mga tulad niyong mapagsamantala

~ wakas ~